"Oke, wat gaan we doen? Waar doen we verstandig aan?"Al voor Parijs hadden we besloten om niet door te gaan fietsen naar Tours. We hebben drie weken lang in de hitte gefietst en wat verkoeling is erg welkom. Er blijkt een fietsroute te lopen van Parijs naar Dieppe en dat lijkt ons een geschikt alternatief. Tijdens het fietsen, merken we dat een groot deel van de paden onverhard is en dat we meerdere malen met de fiets in de hand de berg op moeten lopen. Hierdoor leggen we te kleine afstanden af en komen we geen overnachtingsmogelijkheden tegen. Als Rutger en ik zelf op fietsreis zijn dan zien we wel wat er zich aandient maar met kinderen kunnen we dat risico niet nemen.
We fietsen nog een stuk verder om een goed beeld te krijgen van de situatie. Bij een stoplicht worden we door een Fransman uitgenodigd om samen wat te drinken in een restaurant. Dat is heel vriendelijk en gastvrij maar helaas kunnen we niet op de uitnodiging ingaan. Het is nog te onzeker hoe deze dag gaat verlopen.
Na een prachtig uitzicht over de Seine en Parijs, nemen we de beslissing. We zakken af naar de Seine, boeken daar een hotel en we bekijken of er langs de Seine een mogelijkheid is om rustig verder te fietsen. In het dal aangekomen, merken we al snel dat er veel vrachtverkeer over de weg heen dendert. Dit fietst totaal niet ontspannen dus al voordat we het hotel bereiken, weten we al wat we gaan doen... We gaan naar huis!
700 fietskilometers zitten in onze benen en in ons hoofd. Wat een beleving en wat hebben we met vijfen genoten van deze prachtige tocht. Met een lach en soms een traan hebben we dit toch samen gedaan!
Dit avontuur zit erop maar de 'fietsersinactie' gaan gewoon door. Op naar het volgende avontuur!
Reactie plaatsen
Reacties
Ik heb het verslag pas kunnen lezen na terugkomst van mijn eigen vakantie. Maar wat een gave vakantie! Wat een bijzondere actie! En wat leuk om dat verslag te lezen. Terecht dat jullie trots zijn op wat jullie hebben bereikt.
Uiteraard heb ik een donatie gedaan.